عکس: از منابع باز
ارزش تمایز بین درگیری های موقت و بحران های رشد را از الگوهای رفتاری سمی که اعتماد را از بین می برد و باعث آسیب می شود، دارد.
رابطه مادر و دختر یکی از قویترین و عمیقترین رابطهها در زندگی یک زن محسوب میشود. آنها می توانند منبع حمایت، گرما و خرد باشند، اما گاهی اوقات در عوض به میدان تنش، درد و حتی آسیب روانی تبدیل می شوند.
ارزش تمایز بین درگیری های موقت و بحران های رشد را از الگوهای رفتاری سمی که اعتماد را از بین می برد و باعث آسیب می شود، دارد. Psychology Today چندین سیگنال کلیدی را شناسایی کرده است که به شما کمک می کند بفهمید مشکلی در رابطه مادر و دختر پیش می رود.
کنترل و تنبیه به جای گفتگو
مادر به جای گوش دادن به صحبت های دخترش، به هر گونه اختلاف با داد و فریاد، تنبیه یا بیگانگی واکنش نشان می دهد. در کودکی، این ممکن است شبیه به این باشد که به شما گفته شود بیرون نروید یا “نادیده گرفته شوید”. در زندگی بزرگسالی، عبارات تند مانند: “اگر این کار را به روش خودت انجام می دهی، پس دختر من نیستی.”
کنترل بیش از حد، احساس استقلال را از کودک سلب می کند و از تصمیمات خود ترس ایجاد می کند.
عدم گفتگو و سازش
در یک رابطه سالم، حتی زمانی که در دیدگاه ها اختلاف وجود دارد، جای بحث وجود دارد. در موارد سمی، مادر یا انتخاب دخترش را تحقیر می کند یا به سادگی از گوش دادن خودداری می کند. به عنوان مثال، یک دختر شغل یا شریک دیگری را انتخاب می کند و مادر آن را «حماقت»، «شرم» یا «خیانت به ارزش های خانوادگی» می نامد.
این رفتار دختر را از حق داشتن صدای خود محروم می کند و اعتماد را از بین می برد.
نسبت دادن “نقایص مادرزادی شخصیت” به دختر
در برخی خانواده ها، درگیری ها به اتهام تبدیل می شود. هر تصمیم دختر به عنوان دلیلی بر «ناسپاسی»، «ضعف» یا «ناتوانی در زندگی صحیح» تعبیر میشود. این دیگر انتقاد از اعمال فردی نیست، بلکه حمله به فرد است.
در نتیجه، دختر شروع به شک در ارزش خود می کند و دچار اضطراب یا نشانگان فریبکار می شود.
به هر اختلافی می گویند “بی احترامی”
در فرهنگ های سنتی، فرمان “پدر و مادر خود را گرامی بدار” اغلب مورد استناد قرار می گیرد. اما گاهی از این هنجار به عنوان راهی برای ساکت کردن دختر و چشم پوشی از نظر خود استفاده می شود.
این کار دستکاری و سرزنشکننده تلقی میشود، و زمانی که مادر در واقع گفتوگوی سالم را سرکوب میکند، خود را به عنوان «قربانی» قرار میدهد.
انصراف کامل از روابط
عباراتی مانند: “اگر راه خود را داشته باشی، ممکن است راه خانه من را فراموش کنی” یا “یا به من گوش می دهی، یا من دیگر تو را نمی شناسم” تجلی افراطی یک رابطه سمی است. مادر به جای محبت و پذیرش اولتیماتوم می دهد.
این گونه سخنان زخم های عمیقی ایجاد می کند و غالباً عامل گسست عاطفی و بیگانگی دختر از خانواده می شود.
اهمیت درک چیستی چیست
هر بحث مادر و دختری سمی نیست. تعارضات طبیعی هستند. آنها در لحظاتی به وجود می آیند که یک دختر یاد می گیرد از مرزها و استقلال خود دفاع کند. با این حال، فشار منظم، دستکاری و کاهش ارزش «مشکلات فرزندپروری» نیست، بلکه نشانهای از یک رابطه ناسالم است.
لازم:
- تعیین مرزهای شخصی واضح،
- برای درمان جراحات با متخصص تماس بگیرید،
- از دوستان، شرکا یا جوامعی که در آن ارزش و پذیرش دارند، کمک بگیرید.
رابطه با مادر پایه ای است که عزت نفس و هویت زنانه بر آن بنا می شود. اگر این پایه سمی است، مهم است که به موقع متوجه آن شوید، بیل را بیل بنامید و مسیر بهبودی را شروع کنید. به یاد داشته باشید که عشق کنترل یا دستکاری نیست، بلکه حمایت، پذیرش و احترام به انتخاب های شماست.
