عکس: از منابع باز
روانشناس خاطرنشان کرد: حتی شادترین زوج ها هم با هم بحث می کنند و لحظات سختی را پشت سر می گذارند
روانشناس آمریکایی مارک تراورز مهمترین چیزی را نام برد که یک رابطه را قوی نگه می دارد و به نظر او حتی مهمتر از عشق است. در مقالهای برای CNBC Make It’s، این متخصص توضیح داد که پس از سالها مطالعه روی زوجها، متوجه شد که عامل واقعی که زوجها را در کنار هم نگه میدارد، سازش است. و این نتیجه گیری دائماً توسط تحقیقات تأیید می شود.
او گفت: “روانشناسان عشق را به عنوان یک احساس تعریف می کنند. مانند همه احساسات، عشق بسته به استرس، خواب، سلامت و بسیاری از عوامل دیگر که زندگی روزمره ما را تحت تاثیر قرار می دهد در نوسان است. بنابراین شما می توانید عمیقاً شریک زندگی خود را دوست داشته باشید و همچنان از او عصبانی، عصبانی یا ناراحت باشید. عشق شما را از درگیری ها محافظت نمی کند یا اختلافات شما را حل نمی کند.”
به گفته او، حتی خوشبخت ترین زوج ها هم با هم بحث می کنند و لحظات سختی را پشت سر می گذارند، مهم نیست که چقدر به هم عشق می ورزند. این روانشناس افزود: تفاوت این است که زوج های قوی می دانند: عشق همه چیز را حل نمی کند، اما سازش حل می کند.
در همان زمان، تراورز تأکید کرد که سازش تنها زمانی کار میکند که مبتنی بر حس قوی «ما» باشد.
تحقیقات نشان میدهد که زوجهایی که درگیریهای خود را با استفاده از «ما» توصیف میکنند (ما تصمیم گرفتیم، صحبت کردیم، راهحلی پیدا کردیم) پس از اختلاف نظر بیشتر احساس ارتباط و رضایت میکنند. هنگامی که هر دو طرف سازش را به عنوان یک تلاش مشترک به جای ضرر می بینند، پیوند آنها را تقویت می کند.
“سازش همیشه عاشقانه نیست. گاهی اوقات به معنای موافقت با تماشای فیلمی است که به تنهایی انتخاب نمیکردید. گاهی اوقات به این معناست که به شریک زندگیتان گوش دهید که احساساتش را بیرون میریزد و در عین حال در مقابل اشتیاق برای ارائه فوری راهحل مقاومت میکند. در ازدواج خودم، من آموختهام که روابط به ندرت نیاز به فداکاریهای بزرگی دارد. در عوض، شما باید نیمی از راه را انتخاب کنید که آیا شریک زندگیتان را به اشتراک میگذارید.”
او معتقد است که نکته اصلی این است که همه شنیده می شوند و مورد احترام قرار می گیرند و هیچ کس احساس نمی کند که باید “برنده” یا “درست باشد”. وقتی دائماً نیازهای یکدیگر را در نظر می گیرید، چیزی می سازید که عشق به تنهایی به ندرت به آن دست می یابد: قابلیت اطمینان.
