عکس: از منابع باز
دانشمندان دریافتهاند که قهوه پنج سال به سن بیولوژیکی میافزاید، اما محدودیتهایی وجود دارد
منبع:
تحقیقات جدید نشان می دهد نوشیدن چهار فنجان قهوه در روز می تواند سال ها به زندگی شما اضافه کند. دانشمندان دریافتهاند که قهوه میتواند حتی به بیماران مبتلا به بیماریهای روانی شدید کمک کند عمر طولانیتری داشته باشند و در مقایسه با افرادی که قهوه نمینوشند، معادل پنج سال به سن بیولوژیکی آنها اضافه میکند. این مطالعه توسط گروه پزشکی بریتانیا منتشر شده است.
چگونه قهوه از سلول ها و DNA محافظت می کند؟
بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید (SMD)، مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی، معمولاً 15 سال کمتر از همسالان خود از نظر روانی سالم زندگی می کنند. با افزایش خطر بیماری قلبی، برخی از انواع سرطان و تسریع پیری مرتبط است.
یک مطالعه منحصر به فرد نشان داد که قهوه تأثیر مثبتی بر تلومرهای بیماران مبتلا به SMI دارد. تلومرها کلاهک های محافظ در انتهای کروموزوم ها هستند که DNA را از آسیب محافظت می کنند و با افزایش سن کوتاه می شوند.
دانشمندان طول تلومر را در لکوسیتها (گلبولهای سفید خون) 436 شرکتکننده با تشخیص اسکیزوفرنی یا اختلالات خلقی در مطالعه روانپریشی نروژی اندازهگیری کردند.
مشخص شد که نوشیدن سه تا چهار فنجان قهوه در روز در مقایسه با افرادی که قهوه نمینوشیدند با تلومرهای طولانیتری همراه بود.
محققان نتیجه گرفتند: “بر اساس کاهش متوسط 70 جفت پایه در سال، این بدان معنی است که سن بیولوژیکی گروه نوشیدن قهوه پنج سال جوان تر است.”
قانون اصلی: زیاده روی نکنید
مهم: اثر مثبت فقط در کسانی که 3-4 فنجان در روز می نوشیدند مشاهده شد.
نوشیدن پنج فنجان یا بیشتر در روز، بیش از حداکثر مصرف روزانه توصیه شده توسط مقامات بهداشتی بینالمللی (از جمله NHS و FDA)، اثر معکوس داشت و منجر به کوتاهتر شدن تلومرها و طول عمر کوتاهتر شد.
دانشمندان اثر محافظتی را به خواص آنتی اکسیدانی قهوه نسبت می دهند. قهوه حاوی ترکیبات فعال زیستی مانند اسید کلروژنیک (CGA)، کافستول، کاهوئول و ملانوئیدین است. این ترکیبات دارای اثرات آنتی اکسیدانی قوی هستند و به کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب کمک می کنند که یکی از علل تسریع پیری به ویژه در بیماران مبتلا به اختلالات روانی است.
هشدارهای کارشناسان
دکتر الیزابت آکام، مدرس ارشد علوم زیستی در دانشگاه لافبورو، که در این مطالعه شرکت نداشت، هشدار داد که تحقیقات بیشتری برای ایجاد ارتباط واقعی مورد نیاز است.
“یک محدودیت قابل توجه در این مطالعه این است که قهوه را به عنوان یک ماده واحد مورد بررسی قرار داد. با این حال، قهوه حاوی ترکیبات مختلف زیادی است و ما نمی دانیم که کدام یک از آنها، در چه دوز یا چه مقدار از آنها وارد جریان خون شده است.”
این دانشمند همچنین خاطرنشان کرد که دادههای مصرف قهوه توسط شرکتکنندگان گزارش شده است که ممکن است بر دقت مطالعه تأثیر بگذارد. این مهم است زیرا خود ماده کافئین در برخی مطالعات با کوتاه شدن تلومر مرتبط است.
با این حال، نویسندگان مطالعه بر این باورند که یافتههای آنها میتواند انگیزهای برای مطالعه بیشتر اثرات قهوه بر تلومرها و در افراد بدون اختلالات روانی باشد.
سایت امن نیست! همه داده های شما در معرض خطر هستند: گذرواژه ها، سابقه مرورگر، عکس های شخصی، کارت های بانکی و سایر داده های شخصی توسط مهاجمان استفاده می شود.
